ఓ ప్రక్కన ఆఫీసుకి టైమైపోతుంటుంది. ట్రాఫిక్కుని దాటుకుంటూ ఓ సందులోకి ఎంటరవుతాము. ఎందుకంటే ఆ సందు గుండా వెళితేనే ఆఫీసు వస్తుంది మరి. ఆ సందెమ్మటే వెళుతుంటే దారికి అడ్డుగా ఓ టెంటు వేసి ఉంటుంది. అక్కడ ఏ అన్న దాన కార్యక్రమమో, పెళ్ళో, లేక రజస్వల వేడుక లాంటిదేదో జరుగుతుంటుంది. పోనీ ఓ ప్రక్కనించి వెళ్ళిపోదామా అంటే ఏ మాత్రం వీలు లేకుండా బల్లలు కుర్చీలు అడ్డుగా పెట్టేసుంటారు. అది దాటుకొని వెళ్ళాలంటే మీరు మళ్ళీ వెనక్కొచ్చి యింకో నాలుగు సందులు దాటి చుట్టూ తిరిగెళితే గానీ ముందుకి వెళ్ళ లేరు. యిలాంటివి నెలకి కనీసం రెండైనా జరుగుతుంటాయి. ఈ కార్యక్రమాలు చేసేవాళ్ళు రోడ్డుకి అడ్డంగా యిలా టెంటులు గట్రా వేసేయడం వలన ఆ రోడ్డులో వెళ్ళే వాళ్ళకి ఎంత యిబ్బందిగా ఉంటుందో ఏమాత్రం ఆలోచించరు సరికదా అడిగితే అడ్డంగా వాదనకు దిగుతారు. ఆ రోజంతా - అంటే ఆ ఫంక్షను జరుగుతున్నంత సేపూ జనాలు నరకం చూడాల్సిందే. తప్పదు.
నాలోనూ ఒక రచయిత ఉన్నాడు అన్న విషయం కొన్ని రోజుల క్రితం వరకూ నాకూ తెలీదు. అంటే యిప్పుడేదో గొప్ప రచయితనైపోయానని కాదు. ఏదో సరదాగా మొదలు పెట్టిన యీ బ్లాగులో యిన్ని పోస్టులు పెట్టబోతున్నానీ, పెడతాననీ, అసలేమాత్రం ఊహించలేదు. యిది నిజం. నేను పెట్టే ప్రతీ పోస్టూ మీకు నచ్చుతుందనే నా ఆశ. మరొక్క మాట. మీ స్పందన నాకు అత్యంత ప్రాణప్రదం. మీ స్పందనలు నాలో మరింత ఉత్సాహాన్ని నింపి మరిన్ని పోస్టులతో నా బ్లాగుని నింపటానికి ఆక్సిజన్ లా పనిచేస్తాయి. మీ స్పందనలనీ, అభిప్రాయాలని తెలియచేస్తారు కదూ. - వరప్రసాద్ దాసరి.
Monday, 6 October 2014
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
దీనినే ప్రజల్లో సామాజికబాధ్యత కొరవడటం అంటాము.
ReplyDeleteఅవును శ్యామలరావు గారు
Deleteదీన్ని మనం భారతీయత అనవచ్చు. ఎందుకంటే దీన్ని మనం ఏ పాశ్చాత్య దేశంలోనూ చూడం (లాటిన్ అమెరికాలు దక్క).
ReplyDelete